ترنم سپید

نغمه های دل

ترنم سپید

نغمه های دل

آمـوخـتم

آمـوخـتم  :

که به زبانم اجازه ندهم قبل از اندیشه ام براه بیافتد  .

که سکوت آرایش دانائی است و پوشش نادانی .

که بدون تسلط برخود نمی توان فاتح دیگران شد .

که صبوری می تواند ازبرگ توت و کرم ابریشم لباس ابریشمین به ارمغان آورد .

که قاطعیت بدان معنی نیست که انسان افراطی عمل کرده یا تندی نماید .

که طول زندگی اهمیتی ندارد بلکه آنچه مهم است عرض زندگی است .

که انسان بیانگر آن چیزی می شود که وجود دارد .

که در آن واحد فقط روی تغییر دادن یکی از رفتارهای خود تمرکز کرده و آنرا اصلاح نمائیم .

که کارهای درست را انتخاب کرده و آنرا به درستی انجام دهم .

که اگر میخواهم آگاه ترین و حرفه ای ترین فرد در حوزه کاری خود باشم  ـ

حداقل روزی یکساعت مطالعه نمایم .

که با شکستن پای دیگران هیچگاه نمی توانم تندتر راه بروم .

آموختم :

که مدارا کردن با دیگران نیمی از ایمان و محبت کردن به آنان نصف زندگی است .

که برای روشن تر کردن چراغ اطاقم لازم نیست چراغ اطاق تورا خاموش کنم .

که روزگار به کسی که بداند وقت خود را چگونه صرف نماید فوق العاده مهربان است.

که بیشتر مشورت کنم تا کمتر دچار اشتباه شوم .

که اگر بر عقیده خود پافشاری نمایم موافقین اندکی خواهم داشت .

که خورشید به گیاهی نور و حرارت میدهد که سر از خاک بیرون آورده باشد .

که اگر پروانه هم شدم به دور ماه بگردم که پر و بالم را نسوزاند .

که اگر مسئولیتی بمن محول شد بگونه ائی عمل نمایم که نیازی به تحقیق و بررسی دوباره نباشد .

که بهترین ابزار موفقیت و پیروزی دانستن اطلاعات صحیح است .

که از کلمه می توانم بجای (سعی )می کنم و بجای (نمی توانم ) نخواهم کرد را استفاده نمایم .

که بدبختی ها نبوغ و شکست ها  پیروزی را نمایان میسازد و خوشبختی و پیروزی آنرا می پوشاند که راه دیگر ی بر ای بهتر شدن چیزی وجود ندارد ، تنها خودمان باید بهتر شویم .

 

درخت

سپیدی برف

                        دست می ساید

                                                بر عریانی درخت باغچه

شعر جدید

صدای خش خش برگها را چگونه تعبیر می کنی 

که اینچنین آسوده گام بر می داری؟!!!

پنجره

زدودم اشکهای سرد پنجره را

                        که از نام تو می چکید

                                                در این شب زمستانی

گل یخ

گل یخی که چنین آرمیده بر بستر خاک

                                    چه آرام می خندد به روی سردی دی ماه