قاب

در این قاب سرد 

پیر می شوم 

در حسرت یک نگاه

شعر

دامن حریرت را که تکان دادی 

یک عالمه شاد باش روی سرم ریخت 

 من هم آرام زمزمه کردم 

ترانه کودکیم را

 در قنوت هرروزه

            درختها ایستاده اند

                                    خاموش

باران

می پیچد در گوشم آوای نرم باران

چترم  را می بندم

می رقصم با این قطره ها

شعر

ترا می جویم 

در هزاران نقش سرگردان این ابرهای بازیگوش