وفا نکردی و کردم، خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم، بُریدی و نبریدم
اگر ز خلق ملامت، و گر ز کرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم
کی ام، شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتم، به روی شکوه دویدم
مرا نصیب غم آمد، به شادی همه عالم
چرا که از همه عالم، محبت تو گزیدم
چو شمع خنده نکردی، مگر به روز سیاهم
چو بخت جلوه نکردی، مگر ز موی سپیدم
بجز وفا و عنایت، نماند در همه عالم
ندامتی که نبردم، ملامتی که ندیدم
نبود از تو گریزی چنین که بار غم دل
ز دست شکوه گرفتم، بدوش ناله کشیدم
جوانی ام به سمند شتاب می شد و از پی
چو گرد در قدم او، دویدم و نرسیدم
به روی بخت ز دیده، ز چهر عمر به گردون
گهی چو اشک نشستم، گهی چو رنگ پریدم
وفا نکردی و کردم، بسر نبردی و بردم
ثبات عهد مرا دیدی ای فروغ امیدم؟
امروز ناگهان به یاد این شعر افتادم ، که فکر می کنم از سیاوش کسرایی است :
...زندگی را دوست دارم ، زندگی زیباست
زندگی آتشکده دیرینه پا بر جاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش از هر کران پیداست
ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست...
متنی از کتاب "یک عاشقانه آرام" اثر نادر ابراهیمی
مگذار که عشق ، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود !
مگذار که حتی آب دادنِ گلهای باغچه ، به عادتِ آب دادنِ گلهای باغچه بدل شود !
عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو کردنِ خواستنی ست که خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن.
تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟
عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یک بار برای همیشه .
جامِ بلور ، تنها یک بار می شکند . میتوان شکسته اش را ، تکه هایش را ، نگه داشت . اما شکسته های جام ،آن تکه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست .
احتیاط باید کرد . همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز .
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند......................
به نام یگانه معبود
سلام به همه دوستان خوب و عزیز:
مدتی نزدیک یک ماه در خدمت شما نبودم، حدود 10 روزه که برگشتم.
از تمام دوستان خوب و با محبتی که در طول این مدت به من سر می زدند و به فکرم بودند، واقعا سپاسگزارم.
نمی دونم چی می تونم به عنوان سوغاتی به همه شما عزیزان بدم، آنهم از این سفر واقعا خاص. از صمیم قلب از خدا خواستم که این سفر رو قسمت همه بکنه، چون به نظرم هر کسی خودش باید تجربه کنه.
وارد مکان مقدسی می شی که در اون تمام حد و مرزها شکسته می شه، روی تمام خط قرمز ها پا گذاشته می شه و هیچ چیز نیست جز یگانگی، وحدت و آرامش.
با وجودیکه حس و حالهای این سفر همه نو و تازه هستند، ولی حس میکنی نزدیکی و قرابت چندین ساله با اون فضا، اون مکان و همه آدمها داری.
خصوصا در مکه، فقط شادی هست و نشاط. انگار همه مطمئن هستن که صداشون شنیده می شه، هیچ کس مضطر و پریشان نیست.
این خانه مکعب شکل، با تمام سادگیش، ترا چنان جذب می کنه که نهایتی نداره، می دانی که خدا برتر از همه چیز و همه کس است، اما وقتی طواف می کنی، وقتی می بینی همه با هر سن و سالی، هر رنگ پوستی، هر سطح تحصیلات و دارایی به یک معبود توجه دارند، و با زبان خویش از صمیم قلب حمد و ثنای او را می گویند ، یقین می کنی که هست و ترا می بیند و صدایت را می شنود....
شاد باشید
سلام به همه دوستان عزیز؛
"بهار بهانه ای است شورانگیز برای بیشتر با هم بودن، بهتر دیدن و تلاشی دوباره برای تغییر و شروعی تازه"
این بهانه زیبا بر همه شما مبارک
برای شکوفه های سیب باغچه ام دعا کن؛
بهار نزدیک است
با آرزوی سالی سرشار از شادی و سلامتی
همیشه بهاری باشید