شعری از دوست خوبم؛ هستی

دست عقربه ها را می گیرم  

تا ناخنک نزنند لحظه های با تو بودن را

مختصری در ارتباط با ورزش یوگا

با سلام به دوستان عزیز؛ 

راستش امروز تصمیم گرفتم تجربه های شخصی ام را در ارتباط با ورزش یوگا در اختیار شما خوبان قرار دهم. هر چند شاید بسیاری از شما با یوگا آشنایی داشته باشیداما از آنجا که احساس کردم در اطرافم به دلایل مختلف همه دید خاصی نسبت به یوگا دارند، حتی خود من هم پیش از آشنایی با آن خیال می کردم که یوگا یک ورزش بدون تحرک و تنها تمرکزی است که فقط افراد خاصی می توانند آن را انجام دهند، فکر کردم بهتر است کمی در ارتباط با این ورزش زیبا توضیحاتی بدهم.
خیلی اتفاقی و شاید زمانی که واقعا به آن احتیاج داشتم سر از یکی از موسسات یوگا در آوردم. تا پیش از آن مدتی کلاس شرح مثنوی می رفتم و روحم در اشعار زیبای مولانا، این شاعر بزرگ شناور بود، اما تقریبا بسیاری چیزها در حد همان واژه های زیبا و دلنشین باقی مانده بود.
چیزی که در ابتدا مرا جذب یوگا نمود، حرکات نرمشی آرام و عمیق آن بود، خیلی آرام و عمیق با توجه به تنفس، طوری که با توجهی که فرد به خودش دارد، خیلی سریع متوجه ضعفهای قسمتهای مختلف جسمش می شود و ناتواناییهای جسم و کم توجهی به آن را می بیند.
کم کم با گذر زمان که نرمشها سخت تر می شوند، آرام آرام جسم هم قویتر می شود و جالب است که قویتر شدن جسم، در روح اثر بسیار مثبتی دارد. چون آرام آرام این تاثیر دیده می شود و محسوس است، علاوه بر آنکه در انتهای کلاس حدود یک ربع ریلکسیشن و نیایش هست، که سبب یگانگی بیشتر فرد با روح، جسم، و با منبع عشق الهی می شود.
خوب یادم هست که در قسمتی از مثنوی، در انتهای داستان طوطی و بازرگان، ابیاتی است با این مضمون: گمشده های تو، در درون خود توست.
این عبارت زیبا، برایم از حد یک جمله زیبا فراتر نرفت، تا زمانی که در کلاس یوگا، آرام آرام خودم را دیدم و براستی گمشده هایم را در درونم یافتم، دیدم نسبت به زندگی نسبت به انسانها و تمام حوادث آن خیلی عمیق تر شد، به آرامش خاصی رسیدم. آرامشی که تنها در اثر تلقین نیست، یک آرامش آگاهانه است، چون کم کم نقاط ضعف و قوتم را شناخته ام. یک اعتماد به نفس واقع بینانه. یک سیر و سلوک در دنیای درون و بیرون....
انگار تمام اعضای بدنم با من حرف می زنند و خالی می شوند و آرامتر می شوم و فضا برای توجه به چیزهای دیگر باز می شود. شاید عجیب به نظر برسد، ولی براستی متوجه هماهنگی بسیار زیبای روح و جسم شدم و اینکه آرامش جسم و توجه به آن، سبب تعالی روح می شود ، نه بی توجهی صرف به جسم.
در واقع نظم بسیار زیبایی در نظام آفرینش وجود دارد، " هر چیز به جای خویش نیکوست "

با آرزوی شادی و موفقیت هر چه بیشتر برای شما

آینه

غبار را زدودم    

تا چشمهای آینه   

بهتر ببیند