نیایشهی عاشقانه، حرفهای دلتنگی

ترا میخوانم، ای مهربان بی همتا!
ای بهترین یاری کنندگان و ای احسن خلق کنندگان!
ای امید بخش دلهای خسته و ای فریادرس بی کسان!
ای یگانه هستی بخش و ای اجابت کننده دعای بندگان!
ای خالق پاک درختان سربلند و ای پدید آورنده جنبدگان زمین و آسمان!

ترا میخوانم؛
ای معبودی که رحمتت واسع است و دریای بیکران عشقت بی انتها!
ای پروردگار مشرق و مغرب و ای آفریدگار طلوع و غروب!
ای آنکه روز را در دل شب پدید می آوری و شب را در دل روز!

ترا میخوانم،
تویی که نامت آرامش بخش قلبهاست!

نام باشکوهت، آرام و بیصدا تمام مرا، تمام هستیم را در بر می گیرد و پیوند می خورد با ذره ذره وجودم!
در این لحظه های مقدس، قلبم مجنون وار در پس کوچه های مهرت پرسه می زند، روحم بی تاب است و دستهایم خالی!
عطر عاطفه ات در باغچه نیاز پیچیده و اشک تنها تحفه ای است که به پیشگاهت ارزانی میدارم
صمیمانه می خوانمت : "یا رب العالمین" ، "یا ذوالجلال و الاکرام" ، "یا ارحم الراحمین"...

بار الها! در این ثانیه های باشکوه، از تو برای همه شادی و آرامش، روحی سبکبال و آزاد، قلبی آرام و تپنده و گامهایی پرتوان و استوار می طلبم.
معبودا! ما را آن ده، که آن به!!

خود را به نگاه مهربان و دستان قدرتمند تو می سپارم...