پاییز

امروز یکی از بهترین روزهای خدا بود!! بعد از حدود بیش از 2 ماه، با پای خودم از خونه اومدم بیرون، هیچ وقت تا این حد راه رفتن برام ارزش پیدا نکرده بود. 

چه قدر زیباست، وقتی با پاهای خودت روی زمین خدا راه می ری، و از صمیم قلب احساس می کنی که چه نعمت بزرگی داری، انگار در بطن تپنده هستی، تو هم سهمی داری؛ سهمی از این همه حرکت و پویایی. 

چه قدر زیباست وقتی توی پاییز کنار درختهای رنگارنگ گام بر می داری و برگهای زرد و نارنجی درخت، همراه با ملودی آرام زندگی رقص رقصان بر سرت و جلوی پاهات فرود می آیند.  

چه قدر زیباست، این هوای پاک و لطیف صبحگاهی که روح ترا همرا خودش در آسمان شادی و مهر پرواز می ده.

چه قدر زیباست، دیدن حرکت انسانها، بودن در کنار آنها و .... 

چه قدر زیباست که می تونم ببینم و لذت ببرم و پروردگارم رو از صمیم قلب سپاس بگم.