قد می کشد گل آفتابگردان، سوی تو هر روز 

با بوسه های نور

شعر جدید

برگهای رنگی فصل را 

با چشمهای خسته تو  

دوره می کنم 

ابر

 همبازی ابرها می شوم 

 در ترسیم  این نقش های سرگردان

             که از آن دورها می آیند

             و به چشم همزدنی جان می گیرند در پیکر طرحی نو

پیراهن

می پیچد در هوایم، بوی پیراهنت 

آرام جان می گیری  در مقابلم ...

آن شاخه ای که شکست از هجوم باد 

پر ز شکوفه بود